پیام‌های کلیدی
حمایت رفتاری می‌تواند به افراد بیشتری کمک کند تا بدون ایجاد عوارض جانبی، به مدت شش ماه یا بیشتر سیگار کشیدن را ترک کنند.
به نظر می‌رسد برخی از انواع حمایت، عملکرد بهتری از انواع دیگر داشته باشند. برای شناسایی بهترین راه‌های حمایت از افرادی که سعی در ترک سیگار دارند، و شناسایی بهترین افراد برای حمایت از آنها، انجام مطالعات بیشتری لازم است.
ترک سیگار
بهترین کاری که افراد سیگاری می‌توانند برای بهبود سلامت خود انجام دهند، ترک سیگار است.
اکثر افرادی که سیگار می‌کشند قصد ترک آن را دارند، اما بسیاری از آنها این کار را مشکل می‌دانند. افرادی که سیگار می‌کشند ممکن است از داروها برای کمک به ترک آن استفاده کنند. حمایت رفتاری عبارت است از روشی جایگزین - یا اضافی - برای کمک به افراد در ترک سیگار. گاهی اوقات می‌توان حمایت رفتاری را همراه با جایگزینی نیکوتین یا داروهای دیگر ارائه کرد تا به افراد در ترک سیگار کمک کند.
انواع حمایت رفتاری می‌تواند شامل موارد زیر باشند: ارائه توصیه و مشاوره در مورد راه‌های ساده‌تر کردن ترک سیگار؛ اطلاعاتی در مورد اینکه چرا یا چگونه باید متوقف شود؛ یا ترکیبی از آنها. حمایت رفتاری را می‌توان در جلسات گروهی یا به صورت فردی ارائه داد.
چرا ما این مرور کاکرین را انجام دادیم؟
ما می‌خواستیم موارد زیر را بررسی کنیم:
- کدام نوع از حمایت رفتاری بهترین عملکرد را برای کمک به افراد در ترک سیگار دارد؛
- بهترین راه‌ها برای ارائه حمایت رفتاری (از جمله بهترین افراد برای ارائه آن)؛ و
- چه جنبه‌هایی از حمایت رفتاری به افراد کمک می‌کنند تا سیگار را ترک کنند.
ما همچنین می‌خواستیم بدانیم که حمایت رفتاری اثرات ناخواسته‌ای ایجاد می‌کند یا خیر.
چه کاری را انجام دادیم؟
برای یافتن مطالعات مرتبط با حضور بزرگسالانی که سیگار می‌کشیدند، به دنبال مرورهای کاکرین در زمینه ارائه حمایت رفتاری برای ترک سیگار بودیم. سپس مطالعات را با یکدیگر مقایسه کردیم تا دریابیم که انواع مختلف حمایت رفتاری چقدر به افراد در ترک سیگار کمک کرده است.
تاریخ جست‌وجو: شواهدی را که تا جولای 2020 منتشر شدند، وارد کردیم.
آنچه ما پیدا کردیم
ما 33 مرور کاکرین را پیدا کردیم، که از میان آنها 312 مطالعه مرتبط با حضور 250,503 بزرگسال (18 تا 63 سال) سیگاری شناسایی شد. مطالعات 437 ترکیب مختلف را از راه‌های ترک سیگار بررسی کردند.
بیشتر مطالعات در ایالات متحده آمریکا یا اروپای غربی انجام شدند؛ 115 مطالعه در بخش‌های مراقبت سلامت و 195 مورد در سطح جامعه به انجام رسیدند. افرادی که در مطالعات مشارکت کردند، به‌طور متوسط تا 10.5 ماه پیگیری شدند.
مطالعات اثرات ارائه حمایت رفتاری را با موارد زیر مقایسه کردند:
- عدم ارائه پشتیبانی رفتاری؛
- مراقبت معمول یا استاندارد؛
- اشکالی از حمایت رفتاری با شدت کمتر؛ یا رویکردهای دیگر.
تمامی درمان‌ها را با یکدیگر، با استفاده از یک روش ریاضی به نام متاآنالیز شبکه‌ای، مقايسه کردیم.
نتایج اصلی مرور ما چه هستند؟
مشخص بود که برخی از انواع حمایت رفتاری در مقایسه با عدم ارائه حمایت، شانس ترک سیگار را به مدت شش ماه یا بیشتر افزایش می‌دهند، از جمله: مشاوره و پاداش مالی برای ترک موفقیت‌آمیز سیگار. افراد بیشتری با این نوع از حمایت، سیگار را ترک کردند، چه در این زمینه از داروها هم کمک گرفتند و چه کمکی نگرفتند.
ارائه حمایت رفتاری توسط پیامک‌ها در مقایسه با عدم حمایت، احتمالا به افراد بیشتری کمک کرد تا سیگار را ترک کنند.
متناسب کردن حمایت رفتاری با شخص، یا گروهی از افراد که در تلاش برای ترک سیگار بودند، یا ارائه حمایتی که بر چگونگی توقف سیگار کشیدن متمرکز بود، در مقایسه با عدم حمایت، احتمالا تعداد افرادی را که سیگار را ترک کردند، اندکی افزایش داد.
افزایش در شدت پشتیبانی، از قبیل تماس بیشتر با افراد یا برگزاری جلسات طولانی‌تر، منجر به افزایش نسبی در تعداد موارد ترک سیگار شد.
ما در مورد موارد زیر مطمئن نیستیم:
- اثرات انواع دیگری از حمایت رفتاری، از جمله هیپنوتیزم درمانی، حمایت مبتنی بر ورزش، و ورود به مسابقات؛ و
- تأثیر اینکه چه کسی حمایت رفتاری را ارائه می‌دهد.
فقط برخی از مطالعات نتایج مربوط به اثرات ناخواسته را گزارش کردند؛ در این موارد، ارائه حمایت رفتاری تعداد اثرات ناخواسته را افزایش نداد.
ما چقدر به نتایج خود اطمینان داریم؟
ما مطمئن هستیم که ارائه مشاوره و پاداش مالی به افراد کمک می‌کنند تا سیگار را ترک کنند؛ ما انتظار نداریم که شواهد بیشتر این نتایج را تغییر دهد.
اطمینان کمتری به نتایج خود برای سایر انواع پشتیبانی رفتاری، و اینکه چه کسی پشتیبانی را ارائه دهد و چگونگی ارائه آن، داریم. در برخی از مطالعات محدودیت‌هایی را پیدا کردیم، از جمله نحوه طراحی مطالعه، انجام، و گزارش‌دهی آن. در صورت در دسترس قرار گرفتن شواهد بیشتر، ممکن است این نتایج تغییر کنند. انجام مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز است.
ارائه حمایت رفتاری برای ترک سیگار می‌تواند نرخ ترک را در شش ماه یا بیشتر افزایش دهد، بدون آنکه شواهدی مبنی بر افزایش آسیب‌ها وجود داشته باشد. این موضوع در صورت ارائه یا عدم ارائه دارو درمانی در ترک سیگار نیز وجود دارد، اما در صورت عدم استفاده از دارو درمانی، این تأثیر اندکی بارزتر است. ارائه هر نوع مشاوره، و مشوق‌های مالی تضمین شده قوی‌ترین شواهد مزیت را به همراه دارند. شواهد نشان دهنده سود احتمالی اما نیاز به انجام مطالعات بیشتر برای ارزیابی موارد زیر است: متناسب کردن مداخله با فرد؛ ارائه از طریق پیام متنی، ایمیل و ضبط صدا، ارائه مداخله توسط بهورز آموزش‌دیده؛ و محتوای مداخله با مولفه‌های انگیزشی و تمرکز بر نحوه ترک سیگار. ما 23 ارزیابی اقتصادی را شناسایی کردیم؛ شواهد هم‌سو و سازگار با هم ثابت نمی‌کنند که یک نوع مداخله رفتاری برای ترک سیگار از نظر اقتصادی هزینه-اثربخش‌تر از نوع دیگر است. مرورهای آینده باید سوگیری انتشار را کاملا در نظر بگیرند. ابزارهایی برای بررسی سوگیری انتشار و ارزیابی قطعیت در CNMA مورد نیاز است.
سیگار کشیدن یکی از علل اصلی بیماری و مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. ترک سیگار در افرادی که سیگار می‌کشند، می‌تواند بسیاری از این آسیب‌ها را برطرف کند. بسیاری از افراد برای ترک سیگار از مداخلات رفتاری کمک می‌گیرند؛ این مداخلات می‌توانند از نظر محتوا و اثربخشی بسیار متفاوت از یکدیگر باشند.
خلاصه کردن شواهد حاصل از مرورهای کاکرین که تأثیر مداخلات رفتاری طراحی شده را برای حمایت از تلاش‌های ترک سیگار ارزیابی کردند و انجام یک متاآنالیز شبکه‌ای برای تعیین نحوه ارائه حمایت؛ شخصی که مداخله را انجام می‌دهد؛ و ماهیت، تمرکز، و شدت ارائه مداخلات رفتاری در ترک سیگار که احتمال دستیابی را به دوری از سیگار کشیدن به مدت شش ماه پس از تلاش برای ترک سیگار تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ و اینکه اثرات مداخلات رفتاری به خصوصیات دیگر، از جمله جمعیت، محیط، و ارائه دارودرمانی بستگی دارد یا خیر.
خلاصه کردن میزان دسترسی و یافته‌های اصلی ارزیابی‌های اقتصادی مداخلات رفتاری برای ترک سیگار، از نظر هزینه‌های مقایسه‌ای و هزینه-اثربخشی آنها، در قالب یک تفسیر مختصر اقتصادی.
این کار شامل دو عنصر اصلی است. 1. یک بررسی اجمالی از مرورهای کاکرین انجام دادیم که از روش‌های استاندارد کاکرین استفاده کردند. مرورهای کاکرین را با محوریت مداخلات رفتاری (شامل تمامی مداخلات غیر-دارویی، مانند مشاوره، ورزش، هیپنوتراپی، محصولات خود-یاری) برای ترک سیگار با جست‌وجو در کتابخانه کاکرین در جولای 2020 پیدا کردیم. کیفیت روش‌شناسی مرورها را با استفاده از AMSTAR 2 ارزیابی کرده و داده‌های حاصل از مرورها را به صورت روایت‌گونه (narrative) سنتز کردیم. 2. از مرورهای وارد شده برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با محوریت مداخلات رفتاری در ترک سیگار در مقایسه با سایر مداخلات رفتاری یا عدم مداخله در ترک سیگار استفاده کردیم. مطالعات برای ورود لازم بود شامل افراد سیگاری بزرگسال بوده و پرهیز از سیگار کشیدن را در شش ماه یا بیشتر اندازه‌گیری کرده باشند. برای غربالگری، استخراج داده‌ها، و ارزیابی خطر سوگیری (bias)، از روش‌های استاندارد کاکرین پیروی شد. داده‌ها را با استفاده از جزء Bayesian متاآنالیز شبکه‌ای (Bayesian component network meta-analysis; CNMA)، به منظور ارزیابی اثرات 38 مولفه مختلف در مقایسه با حداقل مداخله، سنتز کردیم. مولفه‌ها شامل عناصر رفتاری و انگیزشی، ارائه دهندگان مداخله، حالت‌های ارائه، ماهیت، تمرکز، و شدت مداخلات رفتاری بودند. برای ارزیابی تأثیر ویژگیهای جمعیت، استفاده از دارو درمانی، و شدت مداخله بر اثرات مولفه، از component network meta-regression (CNMR) استفاده کردیم. قطعیت شواهد با استفاده از حوزه‌های درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شدند. برای اجزای فردی یک اثر افزودنی را در نظر گرفتیم.
ما 33 مرور کاکرین را وارد کردیم، که از این میان، 312 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده، با حضور 250,563 شرکت‌کننده و 845 بازوی مجزا، معیارهای ورود را به جزء متاآنالیز شبکه‌ای داشتند. این نشان دهنده 437 ترکیب مختلف از اجزای سازنده است. از 33 مرور، اطمینان به یافته‌ها در چهار مرور در سطح بالا و در نه مرور در سطح متوسط قرار داشتند، که توسط ابزار ارزیابی نقادانه AMSTAR 2 اندازه‌گیری شد. 20 مرور باقیمانده به دلیل داشتن یک یا چند نقطه ضعف حیاتی، معمولا ناکافی بودن بررسی یا بحث (یا هر دو) در مورد تأثیر سوگیری انتشار، در سطح پائین یا بسیار پائین قرار داشتند. لازم به ذکر است، نقاط ضعف حیاتی شناسایی شده تاثیری بر عناصری که بار مستقیمی بر CNMA ما می‌گذارند، یعنی جست‌وجو، غربالگری، یا استخراج داده‌ها در فرآیند مرور، نداشتند. از میان مطالعات وارد شده، 125/312 مورد در معرض خطر پائین سوگیری، 50 مورد در معرض خطر بالای سوگیری، و بقیه در معرض خطر نامشخص قرار داشتند. آنالیزهای صورت گرفته از مرورهای مشارکت کننده و از CNMA ما نشان داد که مداخلات رفتاری برای ترک سیگار می‌تواند نرخ ترک را افزایش دهد، اما اثربخشی در ویژگیهای پشتیبانی ارائه شده متفاوت است. شواهدی با قطعیت بالا از مزایای ارائه خدمات مشاوره‌ای (نسبت شانس (OR): 1.44؛ 95% فاصله اعتبار (CrI): 1.22 تا 1.70، 194 مطالعه، 72,273 = n) و مشوق‌های مالی تضمین شده (OR: 1.46؛ 95% CrI؛ 1.15 تا 1.85، 19 مطالعه، n = 8877) به دست آمد. با حذف مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری، مزایای مشاهده شده باقی ماندند. این یافته‌ها با متاآنالیزهای جفتی از مرورهای مشارکت داده شده سازگار بودند. شواهدی با قطعیت متوسط از مزایای مداخلات ارائه شده از طریق پیام متنی (سطح کیفیت به دلیل ناهمگونی آماری غیرقابل توجیه در مقایسه جفتی پائین آمد)، و برای مولفه‌های زیر وجود داشت که تخمین‌های نقطه‌ای پیشنهاد کننده مزیت بودند اما CrIها تفاوت بالینی قابل توجهی را نشان ندادند: متناسب کردن مداخله برای هر فرد؛ محتوای مداخله شامل اجزای انگیزشی؛ محتوای مداخله متمرکز بر نحوه ترک سیگار. مولفه‌های باقیمانده مداخله شواهدی با قطعیت پائین تا بسیار پائین، به دلیل عدم دقت و خطر سوگیری، داشتند. هیچ شواهدی مبنی بر افزایش آسیب‌ها در گروه‌هایی که از حمایت رفتاری برای ترک سیگار استفاده می‌کنند، وجود نداشت. اثرات مداخله با تعدیل آنالیزها بر اساس ویژگیهای جمعیتی تغییر نکرد، اما داده‌ها محدود بودند. افزایش شدت پشتیبانی رفتاری، که از طریق تعداد مخاطبان، مدت زمان هر تماس، و طول برنامه اندازه‌گیری شد، با تخمین‌های نقطه‌ای با افزایش متوسط در احتمال ترک سیگار همراه بود، اما CrIها شامل تفاوت نبودند. تأثیر حمایت رفتاری برای ترک سیگار در مواردی که افراد قبلا داروهای ترک سیگار را دریافت کردند، کمی بارزتر به نظر می‌رسید.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.